به گزارش اهوازنوین ؛ چند سالی است که بر خلاف همه مردم جهان، آروزی مردم خوزستان دیگر بارش باران پاییزی نیست و دلهره باران های مشکوک آن کام خوزستانی ها را تلخ کرده است.

شاید بپرسید که چرا فقط مردم خوزستان باران پاییزی را دوست ندارند و درجواب باید بدانید که بنا بر اعلام سازمان جهانی بهداشت در چند سال اخیر، کلانشهر اهواز بر اساس معیارهای این سازمان جهانی، آلوده ترین شهر جهان معرفی شد.

تمرکز صنایع مادر و عظیمی چون نفت، پتروشیمی، لوله سازی، فولاد، نیشکر و دیگر صنایع بزرگ در کنار آلودگی های ناشی از ریزگردها و آلودگی های زیست محیطی، همه و همه قطعاتی از پازلی هستند که اهواز آلوده ترین شهر حهان معرفی کرد.

تصور کنید، که بیش از ۶ ماه همه این آلایندگی ها در آسمان اهواز و برخی شهرهای بزرگ استان خوزستان معلق باشند و مردم روزانه آنها را نفس می کشند و یکباره در اواخر مهرماه و پس از آن، باران پاییزی همه این آلودگی های معلق در هوا را با خود پایین بیاورد.

همین رخداد باعث شده است که پس از نخستین بارش های پاییزی در خوزستان و به ویژه اهواز، هزاران نفر از مردم دچار مشکل تنفسی شده و راهی مراکز درمانی شوند.

تنگی نفس شهروندان خوزستانی همزمان با نخستین باران های پاییزی از سال ۱۳۹۲ آغاز شد و تا سال ۱۳۹۴ بیش از ۶۰ هزار نفر به دلیل مشکلات تنفسی به مراکز درمانی مراجعه کردند.

در نخستین بررسی های علت این معضل، ۱۸ گزینه به عنوان عامل این تنگی نفس در خوزستان معرفی شد و چهار احتمال فلر چاه های نفت، سوزاندن مزارع نیشکر، سوزاندن زباله و گرده های گیاهی به عنوان عامل تنگی نفس عنوان شدند.

دانشگاه علوم پزشکی اهواز در آخرین اعلام نظر خود، گرده های گیاه کنوکارپوس که اصلی ترین پوشش گیاهی دهه اخیر در خوزستان است را به عنوان عامل اصلی مشکلات تنفسی مردم معرفی کرد.

پس از این اعلام نظر که با کش و قوس ها و مخالفت های زیادی از سوی برخی مسئولان و کارشناسان در خصوص معرفی گیاه کنوکارپوس به عنوان متهم اصلی همراه بود، شهرداری اهواز موظف شد نسبت به هرس به موقع درختان این نوع گیاه در سطح شهر اقدام کند و این کار نیز صورت گرفت.

با شروع بارندگی ها از ابتدای آبانماه در خوزستان، امسال نیز تا به امروز بیش از هزار نفر به دلیل مشکل تنگفی نفس به مراکز درمانی مراجعه کرده اند و این آمار با هربار بارش باران در این فصل، روبه افزایش است.

اکنون با گذشت حدود ۶ سال از این معضل، هنوز هم انگشت اتهام به سمت چهار عامل فرهای نفتی، سوزاندن زباله، سوزاندن مزارع نیشکر و گیاه کنوکارپوس نشانه رفته و همه چیز در حد اتهام باقی مانده و مردم در جستجوی عامل اصلی هستند.