سه روستای اندیکا از نبود راه دسترسی رنج می‌برند

بخش چلو شهرستان اندیکا با جمعیتی حدود ۱۵هزار نفر از بخش های تابعه این شهرستان ، به دلیل واقع شدن در میان رشته کوه های زاگرس و موقعیت کوهستانی از اقلیم خاصی برخوردار است.

پراکندگی جمعیت، بافت عشایری و نبود برنامه مدون برای ایجاد زیر ساخت ها، باعث شده تا ساکنان این بخش از نبود برخی زیرساخت های اولیه زندگی رنج ببرند.

یکی از زیر ساخت های مهم توسعه در هر روستا و شهر وجود جاده ارتباطی هستند که متاسفانه در این بخش تنها یک راه روستایی آسفالته وجود دارد و برخی روستاها نیز هیچ گونه راه ارتباطی زمینی ندارند؛ نبود راه دسترسی باعث شده تا این روستاها از داشتن دیگر امکانات نظیر مدرسه، خانه بهداشت، و…نیز بی بهره باشند.

مسئولان فقط وعده داده اند

رییس شورای اسلامی روستای رپی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: متاسفانه برخی مسئولان در این مدت تنها با دادن وعده مردم را سرگرم کرده اند.

مهدی محبی افزود: جاده دسترسی این روستاه حدود هفت کیلومتر است که سه کیلومتر آن توسط اهالی و با امکانات اولیه نظیر بیل و کلنگ مسیرشکافی شده است.

وی ادامه داد: مسئولان نداشتن مجوز منابع طبیعی را مانع کار می دانند اما جالب اینجاست در سه کیلومتر احداث شده توسط اهالی هیچگونه درختی قطع نشده است.

وی گفت:نبود جاده دسترسی در این سال های متمادی حوادث تلخی را باعث شده که آخرین حادثه آن مربوط به سقوط یک دختر جوان از ارتفاع بود که متاسفانه به دلیل نبود امکانات و دیر رسیدن به درمانگاه، جان باخت.

محبی اضافه کرد: اکنون جابجایی آذوقه و دیگر نیاز زندگی مردم تنها با استفاده از چهارپایان انجام می شود که آن هم مشکلات خاص خود را دارد.

اگر مشکل قطع درخت است چندین برابر آن درخت می کاریم

دهیار روستای رپی نیز گفت:تا حدودی کارهای اداری احداث جاده این روستا انجام شده، و نقشه یو، تی ، ام جاده نیز آماده است اما مخالفت اداره محیط زیست و منابع طبیعی مانع کار شده است.

رمضان محبی افزود: می گویند نباید درختان قطع شوند بله ما هم قبول داریم ولی در این مسیر می شود طوری جاده را احداث کرد که تعداد کمی درخت آسیب ببیند.

وی ادامه داد: حدود ۳۰ اصله درخت در مسیر احداث جاده وجود دارد که ساکنان روستا حاضرند به منابع طبیعی تعهد دهند به ازای هر درخت که در مسیر قطع شود حداقل پنج اصله درخت بکارند.

محبی افزود: این روستا قدمت چند صد ساله دارد و حدود ۱۲ هکتار باغ از انار،انگور، انجیر،گردو وجود دارد که به تازگی آب باغ ها کم شده و برای آبیاری به لوله کشی و پمپاژ آب چشمه پایین دست روستا نیاز است که مسئولان تاکنون همکاری نکرده اند.

یکی از اهالی روستای سررگ صالح ابراهیم نیز در این زمینه به خبرنگار ایرنا گفت: مطالعات احداث جاده این روستا چندین سال است که انجام شده ولی در عمل اقدامی ندیده ایم.

اصلان مولایی افزود: با چهار کیلومتر مسیر شکافی ارتباط ۱۵خانوار روستای ما به جاده اصلی برقرار می شود اما مسئولان در این زمینه کم کاری کرده اند.

وی گفت: مسئولان می گویند به شهرک های پایین دست مهاجرت کنید اما تمام املاک، باغ و زمین های کشاورزی ما در این منطقه است و توان خرید ملک و ساخت وساز در شهرک های دیگر را نداریم.

مولایی ادامه داد: فرزندان ما به دلیل نداشتن امکانات و مدرسه ترک تحصیل کرده اند چرا که نزدیکترین مدرسه تا روستای ما ساعت ها پیاده روی دارد.

بخشدار چلو با تایید نبود راه دسترسی در این روستاها گفت: برای روستای فتی، در سال ۹۶ تصمیم گرفته شد تا جاده ای احداث شود اما با معارضان محلی روبه رو شدیم.

سعید بلدی افزود: برای احداث جاده روستاهای سررگ و رپی به صدور مجوز لازم از منابع طبیعی و محیط زیست نیاز است که تاکنون صادر نشده است.

مکاتبات با اداره های مربوطه انجام شده است

رییس اداره امور عشایر شهرستان اندیکا به خبرنگار ایرنا گفت: مطالعات جاده سررگ صالح ابراهیم و رپی پارسال توسط کارشناسان این اداره انجام و برای گرفتن مجوز لازم به منابع طبیعی خوزستان ارسال شد.

رسول مدملیل افزود: با وجود پیگیری انجام شده تاکنون پاسخی از اداره کل منابع طبیعی خوزستان دریافت نشده است .

وی ادامه داد:برای روستای فتی نیز تاکنون کسی برای احداث راه دسترسی درخواستی نداشته است.

هیچگونه مکاتبه ای با اداره محیط زیست انجام نشده است

رییس اداره محیط زیست شهرستان اندیکا گفت: صدور مجوز احداث جاده دسترسی روستای رپی با اداره منابع طبیعی است اما برای روستای سررگ هیچ مکاتبه ای با این اداره انجام نشده است.

مصطفی یوسفی افزود: پارسال تنها برای احداث پل دره شیرون و آسفالت روستاهای دهده یک و نثار باور احمد مکاتبه شد که موافقت لازم برای دستگاه های مربوطه ارسال شد.

اداره امور عشایر شهرستان نمی تواند با اداره منابع طبیعی شهرستان مستقیم مکاتبه کند

کارشناس اداره منابع طبیعی شهرستان اندیکا گفت:هیچگونه مکاتبه ای از اداره امور عشایر شهرستان به این اداره نرسیده چرا که اداره امور عشایر شهرستان نمی تواند با اداره منابع طبیعی شهرستان مستقیم مکاتبه کند.

علیرضا قادری افزود: روال قانونی این است که اداره امور عشایر شهرستان نامه ای به همراه مستندات لازم به اداره کل امور عشایر ارسال کند و اداره کل نیز برای دریافت مجوز با اداره کل منابع طبیعی مکاتبه کند.

وی ادامه داد: پس از این مراحل اداره کل منابع طبیعی با شهرستان مکاتبه می کند و بررسی لازم توسط کارشناسان این اداره انجام و نتیجه به استان ارسال می شود.

با این تفاسیر گویا قرار نیست انتظار دیرینه این روستاها برآورده شود و باید ساکنان این روستاها همچنان با مشکلات دیرینه ناشی از نبود راه ارتباطی دست و پنجه نرم کنند.

به راستی چه کسی پاسخگوی مردم نجیب و شریف این روستاهاست؟