به گزارش اهواز نوین؛ شهرهای بندرامام خمینی (ره) و بندرماهشهر در جریان بارندگی های شدید اخیر، وضعیت اسفناکی به خود دیدند.

این شهرها که از قطب های اقتصادی کشور محسوب می شوند، بندر بزرگ تجاری و دهها پالایشگاه بزرگ را در خود جای داده اند اما مردمان این دو شهر، رنگ رفاه و زندگی با استانداردهای حداقلی را نیز به چشم خود ندیده اند.

در دهه اول آذرماه امسال شهرهای ماهشهر و بندرامام (ره) بارش هایی ۱۷۰ میلیمتری را در دو روز تجربه کردند که این بارندگی موجب شد اغلب مناطق این دو شهر به زیر آب بروند تا جایی که در برخی خیابان هاف ارتفاع آب به یک متر نیز برسد.

یکی از بحرانی ترین مناطقی که در جریان آبگرفتگی های اخیر به نقطه ای فوق بحرانی تبدیل شد، روستای ولی عصر (گاما) شهرستان بندرامام است که مردمان آن در وضعیتی غیرقابل تحملی زندگی می کنند.

«گاما» که در تقسیمات کشوری سال ۹۶ رسماً به عنوان روستا معرفی شد، حدود ۱۰۰۰ نفر جمعیت دارد و همجوار با جاده ترانزیتی بندر امام خمینی(ره) به بندرماهشهر است اما فاقد زیرساختهای اولیه بهداشتی، فاضلاب، آب سالم و قابل شرب است و تنها زیرساختی که می توان در آن یافت، سیم کشی برق است.

سهم ما از پتروشیمی ها بیکاری و آلودگی است

«احمد» یکی از جوانان ساکن در این روستا به خبرنگار ما می گوید: در جریان آبگرفتگی اخیر برخی منازل تخریب شده اند و لوازم برقی منزل ما سوخته است و در وضعیت فعلی توان خرید مجدد آنها را نداریم. بسیاری از لوازم دیگر منزل نیز به دلیل زیر آب رفتن قابل استفاده نیستند.

وی می افزاید: این آبگرفتگی تنها بخشی از مشکلات ماست و نبود سیستم دفع فاضلاب و آب مناسب شرب برای ما تبدیل به آرزو شده است. آلایندگی پتروشیمی های نزدیک به روستا هم نفس کشیدن را برای ما سخت کرده است.

احمد می گوید: سهم ما از این پتروشیمی ها و ثروت های میلیاردی که برای کشور تولید می شود، تنها بیکاری و آلودگی است.

او افزود: روستای ما فاقد خانه بهداشت و درمانگاه است و اگر کسی مریض شود باید به بندر امام خینی(ره) یا ماهشهر برود، به جز خیابان مدرسه نیز هیچ خیابانی آسفالت نیست؛ شهرداری هم فقط هفته ای سه بار زباله ها جمع آوری می کند و خدمات دیگری به ما نمی دهد.

امروز «گاما» به عینه شاهد تولید ثروت های چند هزار میلیاردی برای کشور به وسیله پتروشیمی های بزرگ مستقر در منطقه ویژه ماهشهر و بندرامام است، اما مانند دیگر مناطقم حروم خوزستان، جز آلودگی، بیماری و بیکاری چیزی عاید آن نشده است.