حسرتی که کارون سه بر دل روستاییان گذاشت
مردم روستاهای دنباله رود دهدز سالهاست که منتظر احداث جاده ارتباطی محل زندگی خود به سمت ایذه هستند.
بعد از افتتاح سد کارون سه در سال ۸۳ و زیر آب رفتن راههای روستایی و قطع مسیر ارتباطی حدود ۱۵ هزار نفر، مردم منطقه منتظر اقدام مسوولان و ایجاد راههای جایگزین برای تردد بوده اند.
مهمترین جاده برای مردمی که در محاصره آب قرار گرفته‌اند، جاده‌ای است که از کنار دریاچه عبور و تمام روستاهای این منطقه را به راه اصلی وصل می‌کند.
شروع این جاده در کیلومتر ۲۵ محور ایذه به دهدز قرار دارد، چهاردِه اولین روستایی است که این جاده از آن عبور می‌کند، باجول، گویله، جوکار، کتف گوشه، شیوند، غریبی‌ها و سادات حسینی دیگر مناطقی هستند که از وجود این جاده بهره‌مند خواهند شد.
۵۳ کیلومتر راه، تمام نیاز مردم
رییس اداره راه و شهرسازی دهدز از توابع ایذه به خبرنگار ایرنا گفت: این جاده که روستاهای دنباله‌رود دهدز را به جاده اصلی متصل می‌کند، تا مرز خوزستان و چهارمحال و بختیاری ۵۳ کیلومتر طول دارد.
ماشاالله محمدی افزود: هفت کیلومتر از این جاده تا روستای چهارده توسط اداره راه و شهرسازی درحال تکمیل است و بقیه این مسیر باید توسط وزارت نیرو به انجام برسد زیرا طبق قانون هر جاده‌ای که در حاشیه دریاچه واقع شده باشد جزء راههای جایگزین محسوب شده و تکمیل آن با وزارت نیرو است.
وی با اشاره به مسیرشکافی این جاده در سال ۸۳ توسط پیمانکار آب‌نیرو تصریح کرد: در همان زمان حدود ۷۰ درصد کارهای مربوط به زیرسازی این جاده انجام شد اما به دلیل پرداخت نشدن مطالبات، این طرح در سال ۸۴ تعطیل شد و تاکنون نیز اقدامی در رابطه با آن صورت نگرفته است.
رییس اداره راه و شهرسازی دهدز ادامه داد: این جاده بعد از عبور از سادات حسینی، به سمت روستاهای بارز و شوار چهارمحال و بختیاری می‌رود و این ۲ استان را نیز به هم متصل می‌کند، در صورت تکمیل می‌توان این جاده را به عنوان یک محور جایگزین برای مواقع تعمیرات و … مورد استفاده قرار داد بدون آنکه خللی در ارتباط بین خوزستان و استان‌های مرکزی کشور ایجاد شود.
یکی از اهالی منطقه دنباله رود دهدز در این باره گفت: در سال ۸۳، بدون آنکه فکری به حال مردم روستاهای این منطقه کنند با شتاب زدگی سد کارون سه را افتتاح کردند و چند هزار ساکن منطقه را در یک جزیره زندانی کردند.
علی فرهادی افزود: طبق قانون می‌بایست یک راه جایگزین برای رفت و آمد مردم منطقه ایجاد و سپس اقدام به افتتاح سد کنند اما با سهل انگاری و نادیده گرفتن مردم محروم دنباله‌رود، بزرگ‌ترین سد ایران را افتتاح کرده و ما را در تنگنای شدید ارتباطی قرار دادند.
وی افزود: قرار بود برای مدت کوتاهی مردم به وسیله بارج ( وسیله حمل و نقل دریایی) رفت و آمد کنند اما از افتتاح سد تاکنون بیش از ۱۵ سال می‌گذرد و این واژه “استفاده موقت” تنها راه ارتباطی مردم باقی مانده است.
فرهادی از کشته شدن چندین نفر به دلیل غیر ایمن بودن بارج‌ها سخن گفت و بیان داشت: بعد از گذشت ۶ سال از حادثه “گدار شهپیر” و غرق شدن ۱۲ زن و بچه خردسال، هنوز داغ آنها بر دل همه مردم ایذه و دهدز مانده است، مردم می گویند اگر یکی از آنها، فرزند یکی از مسئولان وزارت نیرو بود، واکنش آنها چگونه بود ؟
وی تأکید کرد: سالهاست که کل مردم منطقه یکصدا از لزوم احداث جاده چهارده به سمت دنباله رود سخن می‌گویند اما مسئولان متولی یا نمی شنوند یا می‌شوند و حرف مردم برایشان اهمیتی ندارد، آقایان بدانند ما در یک جزیره حبس شده‌ایم که در طول روز فقط چندبار مجال خارج شدن از آن را داریم، آن‌هم با ترس و لرز که نکند دوباره حادثه گدار تکرار شود.
اولین نیاز هر منطقه جاده است و ما از آن محرومیم
دهیار روستای شیوند در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا گفت: بالغ بر ۱۵ هزار نفر در دنباله رود دهدز زندگی می‌کنند که خواسته اصلی آنها، احداث جاده دسترسی است، و این خواسته‌ای بسیار بدیهی و منطقی است.
علی کیانی از مشکلات پیش آمده برای مردم منطقه به واسطه فقدان جاده دسترسی انتقاد کرد و اظهار داشت: در یکسال اخیر دو کودک پنج و ۱۳ ساله از روستای سادات حسینی و سادات موسوی به خاطر نبودن راه دسترسی مناسب و تأخیر در رسیدن بارج‌هایی که در روز فقط چندبار بین روستاها رفت و آمد می‌کنند جان خود را از دست دادند.
وی افزود: جان دادن فرزند در آغوش پدر، صحنه‌ای است که دل هر انسان باوجدانی را می‌آزارد و ما در ۶ ماه اخیر ۲ بار این صحنه ناراحت کننده را از نزدیک دیدیم و غم از دست دادن کودکان‌مان را برای کارونی فریاد زدیم که روزگاری برایمان سرمنشاء خیر و برکت بود و اکنون به واسطه سوء مدیریت‌ها تبدیل به مایه نابودی و عزاداری شده است.
کیانی تأکید کرد: فرارسیدن فصل برداشت محصولات، همیشه برای کشاورزان نویدبخش و شادی آفرین بوده است اما کشاورزان و باغداران دنباله رود با رسیدن فصل برداشت باید دلهره خراب شدن محصولات خود را داشته باشند زیرا حمل و نقل محصولات آنها فقط از طریق بارج‌ها انجام می‌شود که هر لحظه امکان دارد به دلیل خرابی و فرسوده بودن آنها، از تردد بین روستاها باز بمانند.
وی با اشاره به ظرفیت‌های طبیعی و تاریخی منطقه گفت: شیوند و روستاهای اطراف آن به واسطه جاذبه‌های گردشگری فراوان، سالانه شاهد حضور خیل گردشگران به این منطقه هستند، به رغم زیبایی و بکر بودن منطقه، این گردشگران به دلیل ناکافی بودن بارج‌ها و تردد آنها در ساعات مشخص و محدود در طول شبانه روز، گاه از سفر خود پشیمان شده و دیگر پشت سر خود را هم نگاه نمی‌کنند.
دهیار شیوند با انتقاد از این وضعیت ادامه داد: در حال حاضر گردشگری به عنوان یک صنعت در جهان شناخته می‌شود و می‌توان با برنامه‌ریزی‌های مدون، شیوند و روستاهای اطراف را به قطب گردشگری تبدیل کرد اما ما از زیرساخت‌های اولیه هم محرومیم و باید زمانی که مشکلات گردشگران را می‌بینیم فقط حسرت بخوریم و شرمنده آنها شویم.
لزوم تعریف یک پروژه ملی برای این مسیر
فرماندار ایذه اظهار داشت: این جاده که در حاشیه سد کارون سه قرار دارد، می‌تواند به عنوان مسیر دوم جاده ایذه به لردگان مورد استفاده قراربگیرد و حتی مسیر دوم دسترسی ۲ استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری تلقی شود.
مصطفی سمالی از تلاش برای گرفتن اعتبار جهت احداث این جاده سخن گفت و تصریح کرد: در سفر اخیر رییس سازمان برنامه و بودجه کشور، توضیحات کافی در مورد این جاده به وی داده شد و در حال حاضر نیز مشغول رایزنی برای گرفتن اعتبار برای این جاده هستیم.
وی افزود: این جاده در محدوده سد کارون سه است و به طور منطقی باید وزارت نیرو بودجه احداث آن را تأمین می‌کرد اما پس از افتتاح سد، دیگر بودجه‌ای برای این منطقه تأمین نمی‌کنند.
تکمیل پل کابلی سه بلوطک و همچنین ساخت و تکمیل جاده سادات حسینی به سمت غریبی‌ها- شیوند – سادات موسوی – جوکار و چهارده که به جاده ایذه به دهدز متصل می‌شود می‌تواند دهستان دنباله رود دهدز و چندین هزار نفر از ساکنین آن را از فقر امکانات و مسیرهای دسترسی خارج کند.