۳۰ دانش آموز روستایی در آستانه باز ماندن از تحصیل؛ بی مهری «ماه مهر» به اهالی غیزانیه

اینجا روستای «چای سودان» جایی که چراغ علم و دانش مانند خانه‌ روستایی زودتر از مناطق دیگر رو به خاموشی می‌رود تا دانش‌آموزان روستایی کودکانه‌های خود را به‌ جای گذراندن در پشت نیمکت‌های مدرسه شاید در خیابان و گاهی در کنار پدران و مادران خود در مزارع کشاورزی بگذرانند.

در روستاها ذائقه زندگی برای کودکان روستایی  با زندگی شهری فرق دارد و کودک روستایی پیش از هر چیزی ابتدا با مشکلات محیط خود جامعه‌پذیر می‌شود.

توزیع مدارس در مناطق مختلف استان و ازجمله روستاها از توزیع عادلانه و مناسبی برخوردار نیست به همین دلیل جمعیت دانش‌آموزی مناطق روستایی به دلیل دوری مسیر مدارس در مقاطع بالاتر، نصف و در بیشتر مواقع به حداقل می‌رسد و در این شرایط بیشترین آسیب متوجه دختران است که یا به دلایل معیشتی و فرهنگی از ادامه تحصیل بازمی‌مانند و یا خانواده‌هایشان اجازه دور شدن برای تحصیل به آن‌ها را نمی‌دهند.

نامه دانش‌آموز روستای «سودان» به بخشدار

فاطمه زبیدی یکی از همین دانش‌آموزان است که به دلیل وضعیت اقتصادی پدر نمی‌تواند درس خود را ادامه دهد اما این دانش‌آموز، تسلیم سرنوشت نمی‌شود و به این فکر می‌افتد که برای بخشدار بخش غیزانیه نامه‌ای بنویسد و مشکل خود و همکلاسی‌های خود را عنوان کند.

در نامه فاطمه زبیدی خطاب به بخشدار غیزانیه آمده است:

نامه یک دانش‌آموز دختر از روستای محروم سودان به بخشدار غیزانیه

با سلام و احترام

من فاطمه زبیدی هستم کلاس اول راهنمایی(ششم) آیا من حقی ندارم که درس بخوانم؟ گناه من چیست؟ که به علت  نداشتن سرویس ایاب و ذهاب از تحصیل باز بمانم؟ آیا من و همکلاسی‌های من آینده کشور ایران نیستیم؟ لطفی به حال ما بکنید، سه روز مانده  تا آغاز مدارس باقی نمانده است! تا حالا هیچ کس مشکل ما را حل نکرده است.

در پایان تشکر می‌کنم

اگر سرویس ایاب و ذهاب نباشد از تحصیل باز می‌مانیم

وقتی با فاطمه تماس گرفتم و خواستم مشکل خود و همکلاسی‌هایش را از زبان وی بشنوم اصلاً احساس نکردم با یک دختر کم سن وسال دارم صحبت می‌‌کنم خیلی منطقی در مورد مشکلات روستای خودش صحبت می‌کرد و به نظر می‌رسید فقط در درس خواندن شاگرد ممتاز نیست بلکه در مطالبه‌گری هم ممتاز است.

از فاطمه سؤال می‌کنم هدف از نوشتن نامه چه چیزی بوده است، پاسخ می‌دهد: پیش خودم گفتم نامه‌ من در فضای مجازی پخش می‌شود بلکه کسی برای ما سرویس ایاب و ذهاب در نظر بگیرد تا از روستای خودمان به  مدرسه‌ای که روستای زهیریه  است برویم درس‌مان را ادامه دهیم؛ اگر سرویس برای ما مهیا نشود همه بچه‌های روستا از ادامه تحصیل بازمی‌مانند.

وضع مالی همه پدران ما خوب نیست

او می گوید هر چه به سال تحصیلی جدید نزدیک می‌شویم بیشتر گریه می‌کنم که چرا به خاطر نداشتن سرویس نمی توانم درسم را ادامه دهم.

به فاطمه می‌گویم چرا خانواده‌هایشان برای آن‌ها سرویس ایاب  و ذهاب نمی‌گیرند که درسشان را ادامه دهند؟ وی می‌گوید: وضع همه پدران ما صفر است؛ هیچی ندارند، پدرم من فقط چندتا بز دارد؛ پدرم هم می‌گوید: دوست ندارم درس نخوانی اما چکار می‌توانم بکنم؟ پولی ندارم که هزینه سرویس تو را بدهم.

از فاطمه می‌خواهم تعداد دانش‌آموزانی که در سال تحصیلی جدید از تحصیل باز می‌مانند را به من بگوید؟ او می گوید  الان حضور ذهن ندارم اما می‌پرسم و به شما اطلاع می‌دهم

دانش‌آموزان  باز مانده از تحصیل روستای «سودان»

دو ساعت بعد، فاطمه اسامی دانش آموزانی که به خاطر نداشتن سرویس ایاب و ذهاب احتمالاً از سال تحصیلی جدید باز می‌مانند را ارسال کرد؛ ۱-حسین زبیدی۲-علی طوینی۳-میلاد عموری ۴-رحیم عموری ۵- حسن عموری ۶- قادر عموری ۷- نادر زبیدی ۸- صالح عموری ۹- مهدی عموری ۱۰- حسین زبیدی ۱۱- رضا زبیدی ۱۲- مهدی زبیدی ۱۳- سجاد بستان مجدم ۱۴- عیسی عموری ۱۵- حکیم عموری ۱۶- حسین عموری ۱۷- عارف عموری ۱۸- جعفر عموری ۱۹- جاسم عموری ۲۰- حافظ عموری ۲۱- مختار عموری ۲۲- عباس بستان مجدم ۲۳- امل طوینی ۲۴- فاطمه زبیدی ۲۵- انسه عموری ۲۶- معصومه عموری۲۷- ایوب عموری ۲۸- عماد عموری ۲۹- توفیق عموری ۳۰-حنانه بستان مجدم

تولید دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در روستاها

سال گذشته استانداری خوزستان اعلام کرد تعداد یک هزارو ۱۳۰ کودک بازمانده از تحصیل شناسایی و جذب شدند همچنین تیرماه امسال در طرحی موسوم به طرح جوانه‌ها  تعداد و یک هزارو ۲۵۰ دانش‌آموز مناطق محروم بورس تحصیلی دریافت کردند که برای این طرح مبلغ ۱۵ میلیارد تومان اختصاص داده شد.

غلام رضا شریعتی استاندار خوزستان نیز پیش‌تر گفته بود:  زیبنده خوزستان نیست که دانش آموزان این استان شرایط تحصیلی و آموزشی مناسب را نداشته باشند به همین منظور این طرح با شعار تقویت تحصیلی دانش آموزان اجرا می‌شود.

حال این سوال مطرح می‌شود، دقیقا برنامه‌ریزی آموزشی دولت از کدام الگو تبعیت می‌کند که در طرحی ۱۱۳۰ دانش‌آموز بازمانده از تحصیل جذب می‌‌شوند و به ۱۲۵۰ دانش‌آموز بورس تحصیلی می‌دهد اما مدیریت استان قدرت تامین هزینه‌های  یک یا دو سرویس ایاب و ذهاب دانش‌آموزانی که در همسایگی ۳۰ چاه نفتی زندگی می‌کنند را ندارند.

جالب اینجاست که روزانه سه سرویس ایاب و ذهاب برای سه نوبت کاری هر هشت ساعت یکبار کارکنان نفتی را  از اهواز تا روستای سودان جابه جا می‌کند اما در پیگیری مسؤولان محلی برای تامین هزینه‌های سرویس ایاب و ذهاب دانش‌آموزان از مدیران نفتی این پاسخ را دریافت کردند که: «هنوز تصمیمی در این رابطه گرفته نشده است».

محرومیت دانش‌آموزان روستایی تمامی ندارد و با شروع  سال تحصیلی  هر روز از مشکل جدیدی در این مناطق رونمایی می‌شود؛ یکبار دانش‌آموزنی در چادر درس می‌خوانند، یک روز معلمی از روی ناچاری در کلاسی نیمه‌ساخته و بدون میز و نیمکت درس می‌دهد، گاهی هم مانند فاطمه به دلیل وضعیت معیشتی از تحصیل باز می‌مانند و البته این مشکلات فقط به این روزها منتهی نمی‌شود بلکه سال‌هاست دانش‌آموز روستایی و عشایری از نابرابری آموزشی رنج می‌برد.

گفتنی است، روستای سودان از توابع بخش غیزانیه که در ۶۵ کیلومتری جاده اهواز- امیدیه و ۲۵ کیلومتری بخش غیزانیه قرار دارد.

انتهای پیام/